Y nos morimos y todo, y todo pasa.
Y se demuestra una existencia frágil, impalpable, indecisa, imprecisa. Ausente.
Invisible, indivisible, leve, indiferente. Inexistencia en todo aquello que creemos cierto.
Cada minuto, cada presente de ausencia inmóvil es concreta y precisamente nada. Como todo. Como el absurdo hecho de existir y dudar con ello y respirar y creer con ello y con ello morir inevitablemente.
Ausencia crónica que nos rodea. Frágil, impalpable, indecisa e imprecisa se demuestra. Existente.
Muerte. Vida.
Y nada en todas las cosas.
dissabte, 18 d’agost del 2007
Subscriure's a:
Comentaris del missatge (Atom)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada